To w Breslau powstało najwięcej, najbardziej znaczących projektów tego wybitnego architekta. Ale też ze stolicą Dolnego Śląska związany był najdłużej.
Konwiarz pochodził z wielkopolskiego Kępna, studia architektoniczne zaliczył w Dreźnie, po nich praktykował w pracowniach i biurach budowlanych nie tylko w Niemczech, ale i w Szwajcarii. W 1909 r. osiadł we Wrocławiu, gdzie miejskim radcą budowlanym został właśnie Max Berg. Konwiarz ściśle współpracował z Bergiem przy wielu jego obiektach, w tym przy – najsłynniejszym – Hali Stulecia. Z czasem obejmował kolejne miejskie stanowiska związane z architekturą i urbanistyką.
Projekt stadionu na medal
Konwiarz pracował we Wrocławiu do 1945 r. Później przeniósł się do Drezna, a ostatnie lata życia spędził w Hanoverze, gdzie zmarł w 1960 r.
We Wrocławiu zachowało się wiele z kilkudziesięciu obiektów, w których realizacji brał udział. Najsłynniejszym jest dzisiejszy Stadion Olimpijski. Znane i lubiane miejsce wydarzeń sportowych swój dzisiejszy kształt osiągało w kilku etapach. Brama wejściowa – Brama Maratońska, pochodzi z lat 20., wieża zegarowa i rozbudowane trybuny powstały prawie dziesięć lat później.
Za projekt rozbudowy stadionu na Zalesiu Konwiarz został uhonorowany brązowym medalem w Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury, który był imprezą towarzyszącą igrzyskom olimpijskim w Los Angeles w 1932 r.
Konwiarz zaprojektował wiele innych, mniejszych i większych, obiektów sportowych, kąpielisk, basenów, kompleksów sportowych. Zmodernizował m.in. popularne dzisiaj kąpielisko Morskie Oko.
Galeria zdjęć
Na liście budowli sygnowanych przez Richarda Konwiarza są również m.in.
- wielorodzinne budynki mieszkalne przy dzisiejszej al. Pracy i ul. Hallera,
- stacja transfomatorowa przy ul. Pułaskiego;
- główna brama ogrodu zoologicznego;
- kładki dla pieszych nad ul. Wróblewskiego;
- bunkry i schrony przy pl. Strzegomskim, ul. Ładnej, ul. Ołbińskiej, na placu Solnym i placu Nowy Targ.
